Paris!

Ορίστε και οι φωτογραφίες.
Ελπίζω να σας αρέσουνε πολύ.
Εγώ δεν χορταίνω να τις βλεπω.
Είναι τελικά η πόλη του φωτός,
η ωραιότερη πρωτεύουσα της Ευρώπης?

Update,φωτογραφία από τον Λυσιππο ,τον οποίο και ευχαριστώ.

Ας ξεκινήσουμε την περιήγηση μας από την άφιξη μας στο αεροδρόμιο του Charles de Gaulle .
Ένα πολύ μεγάλο και όμορφο αεροδρόμιο.
Ανάλογα σε ποιο terminal φτάνετε,παίρνετε το λεωφορείο για να πάτε στην αφετηρία του τραίνου,που θα σας οδηγήσει στο κέντρο της πόλης.
Από την διαδρομή ακόμη,η πόλη αρχίζει να σου κεντρίζει το ενδιαφέρον.
Πλησιάζοντας προς το κέντρο όλο και κάποιο επιφώνημα θα σας ξεφύγει.
Τώρα αρχίζει η περιπλάνηση σε μια πόλη που θα σας μαγέψει.
Είναι ίσως ότι ωραιότερο έχετε δει ως τώρα.
Στο Παρίσι δεν αισθάνεσαι ξένος,η πόλη σε αγκαλιάζει μονομιάς και θέλει να σου δείξει όλα τα μυστικά της.
Ο κόσμος πολύχρωμος δίπλα σου,βαδίζει μαζί σου στην όσφρηση των απολαύσεων αυτής της πόλης.
14 γραμμές μετρό,σε οδηγούν παντού.
Σύγχρονο,πολύ εύκολο στην χρήση του,από την πρώτη φορά που θα το χρησιμοποιήσεις.
Πρώτη μας στάση ο πύργος του Αιφελ.Χτίστηκε το 1889.
Μπορείτε να ανεβείτε μέχρι την κορυφή του,με τα πόδια ή να πάρετε το τελεφερίκ.
Φυσικά προτίμησα το δεύτερο.
Θα περιμένετε στην ουρά(όπως και στα περισσότερα μουσεία)τουλάχιστον μια ώρα,αλλά αυτά που θα δείτε θα σας ανταμείψουν .
Πράγματι σε εντυπωσιάζει τόσο για την κατασκευή του,όσο και για την θεα που έχεις μόλις ανέβεις πάνω.
Έχει ύψος περίπου 300 μέτρα,και είναι το ψηλότερο κτίριο στο Παρίσι και δεν επιτρέπεται να χτιστεί άλλο πιο ψηλά.
Το μουσείο του Λούβρου,άρχισε να λειτουργεί το 1793,και είναι το μεγαλύτερο μουσείο του κόσμου.
Έχει 30.000 εκθέματα από την αρχαιότητα μέχρι τον 19 αιώνα.
Από την είσοδο μου στο μουσείο,αισθάνθηκα υπέροχα.αυτά που είδα ήταν κάτι απίστευτο.
Θα χρειαστείτε μια ολόκληρη μέρα για να πείτε ότι κάτι είδατε από το μουσείο.
Δεν πίστευα στην τόση ομορφιά που αντίκριζα.
Και φυσικά μέχρι την στιγμή που είδα την Νίκη της Σαμοθράκης.
Εκεί άρχισα να αισθάνομαι υπερήφανος και για την καταγωγή μου.
Χιλιάδες κόσμος καθημερινά,θαυμάζει αυτό το αριστούργημα.
Αμέσως μετά είναι η Αφροδίτη της Μήλου.
Δεν θέλεις να φύγεις από την αίθουσα,και αισθάνεσαι ότι είσαι δεμένος με αυτά που βλέπεις.
Κάθισα αρκετή ώρα,χαζεύοντας τον θαυμασμό όλων αυτών για το άγαλμα που μόλις βλέπανε.
Δεν ξέρω πως ακριβώς βρεθήκανε τα αγάλματα εκεί,και γιατί δεν τα ζητάμε πίσω.
Μεγάλο μέρος του μουσείου,είναι από τους αρχαίους πολιτισμούς
των Ελλήνων ,ρωμαίων,Αιγυπτίων.
Φεύγω για το μουσείο d’Orsay.
Η ουρά στην είσοδο του μουσείου,είναι και εδώ μεγάλη.
Γενικά στο Παρίσι,μην βιάζεστε.Οτι και να κάνετε δεν θα προλάβετε να δείτε ούτε τα απολύτως απαραίτητα.
Είναι ατελείωτα αυτά που θα θαυμάσετε και θα θέλετε οπωσδήποτε να δείτε.
Ε,ας κάνουμε και λίγο shopping,
Ο πιο γνωστός εμπορικός δρόμος της πόλης είναι φυσικά η λεωφόρος Champs Elysees,που καταλήγει στην αψίδα του Θριάμβου(Χτίστηκε από τον Μ.Ναπολέωντα (1806-1835),με όλα τα μεγάλα ονόματα της πόλης να είναι εδώ παρόντα.
Αλλά προς μεγάλη μου έκπληξη δεν είναι και ο πιο πολυσύχναστος εμπορικός δρόμος.
Όλη η αγορά κινείται γύρω από την Galerie Lafayette.
Εκεί μπορείτε να βρείτε τα πάντα.
Ο χάρτης του πολυκαταστήματος υπάρχει και στα Ελληνικά,που μας ενημερώνει τι υπάρχει σε κάθε όροφο.
Αντίθετα στο μουσείο του Λούβρου,δεν υπάρχει στην γλώσσα μας ο χάρτης του μουσείου.
Αν και έπρεπε τιμής ένεκεν,λόγω των εκθεμάτων μας,να υπάρχει και στα Ελληνικά.
Αν και πιστεύω ότι μας έχουνε πάρει χαμπάρι ,ότι είμαστε μόνο για ψώνια και όχι για κάτι παραπάνω.
Επόμενη μας στάση,η παναγία των Παρισίων ή (Notre dame de paris)όπως την αποκαλούν εδώ.
Έχουν και αυτοί καμία εκατοστή Παναγίες,αλλά αυτή είναι η πιο γνωστή.
Αρχισε να κτίζεται το 1163 και ολοκληρώθηκε το 1345.
Οι δυο πύργοι εχουν ύψος 69 μέτρα,και το μήκος της φτάνει τα 130 μέτρα.
Συνολικά εχει χωρητικότητα 9,000 άτομα..
Είναι ώρα για να ανηφορίσουμε προς την Μονμαρτη.
Εκεί βρίσκεται η ρωμαιοκαθολική εκκλησία,Sacre-Coeur(1875-1914),
και είναι στο υψηλότερο σημείο της πόλης μετά τον πύργο του Αιφελ.Είναι μια πανέμορφη συνοικία,η λογοτεχνική συνοικία,όπως την αποκαλούν .
Για να ανεβείτε μέχρι την εκκλησία θα χρειαστεί να ανεβείτε πολλά πολλα σκαλοπάτια.
Υπάρχει και τελεφερίκ (αλλά φυσικά ήταν χαλασμένο όταν πήγα).
Λίγο πιο αριστερά από την εκκλησία είναι οι περίφημοι ζωγράφοι που σου κάνουν το πορτραίτο σου.
Προσωπικά θεωρώ ότι είναι το χειρότερο κομμάτι της συνοικίας,και μου έκανε άσχημη εντύπωση.
Αρκετά πιο κάτω βρίσκεται το ξακουστό Moulin Rouge(Κόκκινος μύλος).Χτίσθηκε το 1889,και πλέον είναι απλά μια τουριστική ατραξιόν.
Η είσοδος με ποτο στοιχίζει περίπου 85 ευρω,ενώ για φαγητό περίπου στα 160 ευρω.
Και εδώ εχει μεγάλη ουρά για την είσοδο σας.
Ουφ,τάπα όλα?
ξέχασα κάτι?
Γενικά όπως ήδη θα έχετε καταλάβει το Παρίσι μου άρεσε παρα πολύ.
Το είχα εκτός πλάνων μου για να το επισκεφτώ,γιατί γενικά και αόριστα δεν πήγαινα τους Γάλλους,
αλλά γύρισα με εντελώς αντίθετη άποψη.
Το πρώτο πράγμα που άκουγα ήτανε για τον εθνικισμό των γάλλων,και ότι δεν μιλάνε καθόλου Αγγλικά,
και προς πολύ μεγάλη μου έκπληξη,δεν το συνάντησα πουθενά αυτό.
Παντού μου μιλούσαν μόνο στα Αγγλικά,και ήταν πρόθυμοι σε ότι και αν ρωτούσα.
Μια φορά που χρειάστηκα και βοήθεια στα εκδοτηρια του μετρό,γιατί ήθελα να βγάλω εισιτήριο για πολλές μέρες,αμέσως βγήκε μια εργαζόμενη από το γκισέ της,για να με βοηθήσει.
Για πηγαιντε προς την Μαδρίτη,να δείτε αν μιλάνε άλλη γλώσσα πέρα από τα Ισπανικά…
Οι γυναίκες (να μην ξεχνιόμαστε κιόλας)πανέμορφες.
Εδώ είδα και τις ωραιότερες μαύρες που έχω δει(πιο ωραίες και από του Λονδινου).
Αλλά για να μην ξεχνάμε και το αριστερό μας παρελθόν,και την λάμψη της πόλης του φωτός,πήγα και στις εργατικές συνοικίες της πόλης.
Εκεί βρίσκονται τεράστιες πολυκατοικίες με περίπου 300 διαμερίσματα η καθεμιά.Τις ονομάζουνε υπερωκεάνια(έμαθα πολλά και από τον Φοίβο,για την πόλη).
Σε μικρά διαμερίσματα είναι στοιβαγμένες πολυμελεις οικογένειες.
Αυτά η αντικομουνιστική προπαγάνδα,είχε ξεχάσει να μας τα πει.
Ανέφερε μόνο τα σπίτια κλουβιά των ανατολικών κρατών.
Για αυτό και δεν πολυκαταλαβαμε τις εξεγέρσεις των νέων στο Παρίσι.
Οι νέοι, Γάλλοι πια,αλλά προερχόμενοι από τις πρώην γαλλικές αποικίες(κυρίως )γρήγορα καταλάβαν,ότι αυτά τα υπερωκεάνια,είναι απλά σχεδίες που κάποια στιγμή θα βουλιάξουν αύτανδρα.
Και αντιδράσαν για τον μονόδρομο αυτόν.
Εν τάχει και χωρίς πολλές γνώσεις η ανάλυση μου αυτή.
Τα εμπορικά μαγαζιά αυτών των συνοικιών,δεν έχουν καμία σχέση με τα αντίστοιχα φανταχτερά του κέντρου.
Εμπορεύματα απλά στοιβαγμένα εδώ και εκεί,που απευθύνονται στους φτωχούς κατοίκους των συνοικιών αυτών.
Ας φύγουμε και από την σκοτεινή πλευρά της πόλης του φωτός,
και ας γυρίσουμε πάλι πίσω στην βουή.
Οι brasserie σ εντυπωσιάζουν με τα γλυκά τους ,τις σοκολάτες και την Όλη ατμόσφαιρα.
Ρε συ κάτι ξέρανε τελικά οι έλληνες πολιτικοί που αυτοεξοριστήκαν στο Παρίσι.
Δεν έχω κάτι άλλο να πω,πέρα από το ότι Το Παρίσι θεωρώ ότι είναι η ωραιότερη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.
Πληροφοριες για το παρισι ,δειτε και εδω.

Το Παρίσι έχει μείνει στην ιστορία ως Πόλη του Φωτός από το 1828 οταν φωτίστηκαν οι κύριες λεωφόροι του με φανούς γκαζιού.