Αλμπέρτο Χουαντορένα .

Ο Χουαντορένα,υπήρξε ο πιο αγαπημένος μου αθλητής.

Στην Ολυμπιάδα του Μόντρεαλ το 1976 είχε κατακτήσει 2 χρυσά μετάλλια,ένα στα 800 μ.με παγκόσμιο ρεκόρ 1.43.50,και 3 μέρες αργότερα στα 400 μ. με

44.26.

Μέλος του K.Κ.Κούβας,έχει γεννηθεί στις 3 Δεκέμβρη του 1950.

Ξεκίνησε σαν αθλητής του basket,αλλά στράφηκε στον στίβο ,και είχε κερδίσει την Πανεπιστημιαδα του 1973,στα 400 μ.

Είναι ο μοναδικός αθλητής που κέρδισε στην ίδια Ολυμπιάδα χρυσά μετάλλια στα 400 και στα 800 μ.

Στην Κούβα τον λατρεύουν,και ειναι υφυπουργός Αθλητισμού.

Για μένα ήταν το είδωλο μου στα εφηβικά μου χρόνια,και ήθελα πάντα να τον συναντήσω.
Βρισκόμουν το 1983 ( αν θυμάμαι καλά ) σε κάποιους παγκόσμιους αγώνες παίδων στο Ολυμπιακό Στάδιο Αθηνών,και καθόμουν στις θέσεις των επισήμων.
Κάποια στιγμή κοκαλώνω.Βλέπω δίπλα μου τον Χουαντορενα.
θυμάμαι φορούσε ένα μπεζ πουκάμισο,ή πως αλλιώς να το ονομάσω αυτό.
(ήταν πολύ της μόδας τότε στους κομμουνιστές να φοράνε αυτά τα πουκάμισα που φοριούνται από έξω από το παντελόνι και έχουν 2 μεγάλες τσέπες στο ύψος της καρδιάς.)
Δεν πάει όμως κανένας να του μιλήσει και υπέθεσα ότι ίσως κάνω λάθος.
Σκέφτηκα ότι είναι εδώ ο θρυλικός Χουαντορενα,και δεν έχει κόσμο δίπλα του ?
Και όμως κοιτάζοντας τον καλύτερα,είμαι σίγουρος ότι είναι αυτός.
Είχα πολλές φωτογραφίες του στο εφηβικό μου λεύκωμα.
Του φωνάζω στα Ισπανικά
-γεια σου σύντροφε
Γυρνάει αυτός με χαμόγελο και μου απαντάει.
Εγώ όμως δεν ήξερα τίποτα άλλο στα Ισπανικά,και δεν κατάλαβα τι μου είπε.
Γρήγορα θυμήθηκα το τσιτάτο που είναι σχεδόν πάντα μαζί με την φωτογραφία του Τσε,
-Hasta la victoria siempre
-Έρχεται προς το μέρος μου και με χτυπάει στον ωμo συντροφικά.

Έτρεξα γρηγορα στο σπίτι μου,για να πάρω καμιά 100 στη τηλέφωνα,για να περιγράψω την σκηνή στους φίλους μου,όσο την ειχα ακόμη στον νου μου.