Ο Ηλίας Σκουλάς μιλάει στον Zouri για το βιβλίο του,»Σμύρνη,γεύση,Πανιώνιος».

Το βιβλίο του Ηλία Σκουλα,»Σμύρνη,γεύση,Πανιώνιος»δεν μπορώ να το κατατάξω στα βιβλία μαγειρικής ή συνταγών.
Κατ εμε είναι ένα βιβλίο αναμνήσεων,ένα ταξιδιάρικο βιβλίο τόσο στον χρόνο όσο και στις γεύσεις.
Η Σμύρνη στις αρχές του περασμένου αιώνα,η Ν.Σμύρνη,η Ελλάδα του χθες και του σήμερα.
Για να απολαύσεις καλύτερα ένα ¨»φαγητ層καλό είναι να ξέρεις και τις συνθήκες της εποχής που δημιουργήθηκε.
Σίγουρα γνωρίζεις έναν τόπο και μέσα από την κουζίνα του.
Αυτό ακριβώς κάνει και ο Ηλίας Σκουλας.
Απλά εμένα τον άσχετο από μαγειρική με έκανε να συγκινηθώ από τις φωτογραφίες της Σμύρνης του τότε και τις ιστορίες του σήμερα.
Έτσι δεν ήξερα τι να πρωτορωτησω τον Ηλία σχετικά με το βιβλίο του.
Διαπίστωσα πάντως ότι «είδε» με πολύ διαφορετική ματιά την Σμύρνη από ότι την είδα εγώ σε ένα πρόσφατο ταξίδι μου.
Ο » ταξιδευτής» Zouri είχε περισσότερα ερωτήματα από τον καλοφαγά.
Έτσι …

-Το βιβλίο σου είναι γεμάτο από Σμύρνη και Πανιώνιο.Το τόσο καλό αποτέλεσμα οφείλεται στην αγάπη σου για την ομάδα,ή θα μπορούσες να γράψεις κάτι αντίστοιχο π.χ για την κουζίνα της Γαλλίας?

-Η δημιουργία ενός βιβλίου εξαρτάται από πολλές παραμέτρους. Η σημαντικότερη από αυτές είναι η έμπνευση που σου δίνει η συναισθηματική φόρτιση και η εμπλοκή σου στο θέμα. Εγώ γεννήθηκα στην Νέα Σμύρνη, έπαιξα πετροπόλεμο στις αλάνες της, μπάλα και γκαζές. Κάθε φορά που το αντίκριζα το γήπεδο του Πανιωνίου περνώντας την πλατεία εγκλώβιζε το βλέμμα μου και μου δημιουργούσε έντονα συναισθήματα. Το ίδιο και η εμφάνισή μας. Το κόκκινο με το μπλέ. Μεγαλώνοντας ασχολήθηκα και ασχολούμαι επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία της γεύσης και με τις κουζίνες του κόσμου. Αυτό που έψαχνα πάντα στα κείμενα μου ήταν η σύνδεση της γαστρονομίας με τον τόπο και τους ανθρώπους του καθώς και με την ιστορία αν αυτή υπάρχει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η Σμύρνη, η πόλη ταμπού για ολόκληρο τον ελληνισμό για αυτό που υπήρξε και για το γεγονός ότι εξαφανίστηκε από τον χάρτη σε 3 ημέρες, μου έδωσαν την ευκαιρία να μπω στο πετσί μιας ούτως ή άλλως συγκλονιστικής ιστορίας.
Σίγουρα θα έκανα ένα πολύ καλό βιβλίο για την κουζίνα της Γαλλίας την οποία εκτιμώ ιδιαίτερα αλλά ποτέ δεν θα ξέσπαγα σε λυγμούς όπως μου συνέβη τελειώνοντας την “φανταστική” μου βόλτα στη Σμύρνη του 1900, στο 1ο κεφάλαιο του βιβλίου “ΣΜΥΡΝΗ, γεύση πανιώνιος”.

-Πολλοί λένε ότι η Τούρκικη κουζίνα είναι μέσα στις 3 καλύτερες του κόσμου.Ποια είναι η άποψη σου για αυτό?

-Η κουζίνα της Τουρκίας είναι ιδιαίτερη, δημιουργεί συναισθήματα και θα μπορούσε να συμπεριλιφθεί στις καλύτερες του κόσμου. Βέβαια είναι μια κουζίνα η οποία αφομοίωσε και εμεταλεύθηκε τις επιρροές από πολιτισμούς που βρίσκονταν ήδη στην περιοχή από το τέλος του Βυζαντίου και μετά. Οι άνθρωποι εκεί αγαπάνε το καλό και όμορφο φαγητό. Βέβαια στον ανυποψίαστο επισκέπτη να φανεί βαριά λόγω του ότι χρησιμοποιείται πολύ το βούτυρο από γάλα ακόμα και σε συνταγές με ψάρι. Το σίγουρο είναι ότι ο επισκέπτης τόσο στη Σμύρνη όσο και στην Πόλη θα τα χάσει από την ποικιλία και το ταπεραμέντο της κουζίνας αυτής. Από την άλλη τόσο η Σμυρνέϊκη όσο και η Πολίτικη κουζίνα δεν είναι κατ’ αποκλειστικότητα Τούρκικη αλλά ένα περίτεχνο μείγμα Μικρασιατικών επιρροών, Φράγκικων, Λεβαντίνικων, Αρμένικων και φυσικά Τούρκικων.

-Διαφέρει η κουζίνα της Σμύρνης από αυτή της Πόλης?

-Η Σμύρνη θα έλεγα είναι η πόλη του μεζέ, ενώ η Κωνσταντινούπολη του φαγητού και του γλυκού. Στη Σμύρνη αγαπούν πολύ το ψάρι και μπορεί κανείς να δοκιμάσει εμπνευσμένους ψαρομεζέδες στα εστιατόρια της προκυμαίας και πιο έξω στα προάστια. Στην Κωνσταντινούπολη σίγουρα βρίσκεις τα πάντα αλλά τα κεμπάπ και τα καζάντιμπι της είναι άλλο πράμα.

-Τελικά πόσο κοντά ήμαστε, μέσα από την κουζίνα με τους Τούρκους? Μπορεί αυτή από μόνη της να είναι ένας παράγοντας για την Ειρήνη μεταξύ των 2 λαών?

-Δεν βρήκα κοινά σημεία στις κουζίνες των δύο λαών. Η Τουρκία έχει επενδύσει στην παράδοση ενώ η Ελλάδα αντί να συγκεντρώσει την απίστευτη γαστρονομία που υπάρχει κατά τόπους και είναι από τις πιο δημιουργικές του πλανήτη, ασχολείται με το ψευτογκουρμέ και την κακή αντιγραφή της Ιταλικής, της Γαλλικής, της Κινέζικης κουζίνας έχοντας δημιουργήσει έναν γευστικό αχταρμά με σάλτσα φολκλόρ. Δυστυχώς…

-Στο σπίτι σου μαγειρεύεις τακτικά?
-Συνεχώς διότι μ’ αρέσει να ταξιδεύω και να επικοινωνώ με ανθρώπους.
Πιστεύω ότι μέσω της γεύσης μπορείς να ταξιδεύεις με το μυαλό σου κάθε μέρα και σε διαφορετικό τόπο. Πας όπου θες. Τοσκάνη, Μπουένος άιρες, Χανιά, Σμύρνη, Ακαπούλκο, Παρίσι. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι η γνώση της συνταγής, τα υλικά και η διάθεση να μοιραστείς το ταξίδι σου με κάποιους ανθρώπους. Θα μπορούσε κάποιος που με γνωρίζει να πει ότι ταξιδεύω με όχημα όχι κάποιο μαγικό χαλί αλλά πάνω… σ’ένα τηγάνι!
Γι’ αυτό σου προτείνω, επειδή ξέρω ότι αγαπάς τόσο τα ταξίδια όσο και την επαφή με τους ανθρώπους, να μαγειρεύεις και συ. Κάνει καλό!

Ευχαριστώ πολύ τον Ηλία Σκουλα,πρώτα από όλα για το βιβλίο του,αλλά και για την κουβέντα που κάναμε.
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε σε πολλά βιβλιοπωλεία αλλά και στην boutique του Πανιωνίου.