καλά τώρα,

Προσπαθούσα να βρω σε ποια έξοδο είναι η πτήση μου.
Τυχαία δίπλα μου βλέπω την (ας την ονομάσουμε Κατερίνα).
Πόσα χρόνια έχουν περάσει από το τελευταίο μας φιλί?
Θυμάμαι,έμενα στον Υμηττό.
Την ζωή μου την έχω χωρίσει σε περιόδους ανάλογα με το που έμενα και ποιο αμάξι είχα.
Οπότε αφού έμενα στον Υμηττό,αρα,θα χουν περάσει εύκολα 12 χρόνια.
Είχα μάθει ότι είχε παντρευτεί,αλλά χώρισε μετά από 2,ίσως και 3 χρόνια.
Οπότε μάλλον αυτόν που έχει αγκαλιά ,θα είναι κάποια νέα σχέση της.
Μμμ,δεν έχει αλλάξει και πολύ.Ίσως και τα 3-4 κιλά που έχει πάρει να την ομορφυνανε κιόλας.
Όχι δα,ότι το είχε και ανάγκη.Έτσι απλά αυτή η εντύπωση μου δημιουργήθηκε ,στα βιαστικά.
Τους προσέχω λίγο καλύτερα,μπορεί να είναι και μικρότερος της .
Φαίνεται ωραίος και αυτός,με ωραίο στυλακι.Μάλλον δεν θα είναι πολλά τα χρόνια πίσω,όπου θα τελείωσε τις σπουδές του και μάλλον τώρα θα είναι στα 5 πρώτα χρόνια της καριέρας του.Θα έκανε και κανένα μεταπτυχιακό στην Αγγλία,αλλά πότε πρόλαβε?
δεν δείχνει πάνω από 37.
Πολλά σας είπα για τον ( ας τον βαφτίσουμε Μάκη).
Με την Κατερίνα (την είχαμε ξεχάσει),δουλεύαμε σε διπλανά γραφεία.
Λογιστής εγώ,υπεύθυνη πιστώσεων αυτή.
Λογιστής σας είπα,όχι,τότε ακόμα ήμουν βοηθός.
Είχε τελειώσει το πανεπιστήμιο στον Πειραιά.
Εγώ?
κουτσά στραβά και με λίγη βοήθεια,είχα κουτσοβγαλει την didacta.
Υπάλληλος λογιστηρίου.
Ουφ,μη σας κουράζω.
Δεν θυμάμαι με ποιανού πρωτοβουλία ,είχαμε παει ένα Σάββατο στην Πρωτοψάλτη στην Πλάκα.
Κάτσε μήπως κάνω λάθος.
Μήπως είχαμε παει στον Κραουνακη την πρώτη φορά
Τέλος πάντων,μικρή σημασία έχει αυτό πια.Μόλις τελειώσε η παράσταση κατεβήκαμε στην αγορά για να φάμε πατσά.
Εγώ δηλαδή,γιατί αυτή προτίμησε γεμιστά με συνοδεία φέτας.
Περπατήσαμε μέχρι την Ομόνοια,για να πάρουμε Κυριακάτικες εφημερίδες.
Η συνέχεια?
Είχε πολλά επεισόδια,μια και η σχέση μας κράτησε για κάμποσους μήνες.
Περνούσαμε υπέροχα,μέχρι που άρχισε να μου λέει ότι την πιέζουν οι γονείς της για να παντρευτεί.
Η αυθόρμητη απάντηση μου ήταν,άντε να βρεις ένα καλό παιδί.
Νομίζω από εκείνη την μέρα,άλλαξε στάση απέναντι μου.
Φαινόταν ότι κάτι άλλο είχε στον νου της.
Α,ξέχασα να σας πω ότι είχε μετακομίσει στο σπίτι μου.
Εν τω μεταξύ,είχε φύγει και από την δουλειά,είχε παει κάπου με πολύ καλύτερη θέση και διπλάσιο μισθό.
Νομίζω ότι άξιζε και για τα δυο.
Ένα Σάββατο ήθελε να παει στα μπουζούκια ,που της λείψανε,γιατί εγώ δεν περνούσα ούτε από έξω από τέτοια μαγαζιά.
Έτσι δεν την ακολούθησα,πήγε με καποιυς συναδέλφους της.
Αυτό επαναλήφθηκε και άλλες φορές.
Ώσπου πλησιάζοντας Χριστούγεννα,φαινόταν ότι δεν θα τα περνούσαμε πια μαζί.
Όντως η Πρωτοχρονιά,μας βρήκε χώρια.
Στην αρχή δεν μπορούσα να συνηθίσω την απουσία της.
Ζητούσα το άρωμα της.
Τέντωνα τα αυτιά μου,μήπως και την ακούσω να ρχεται.
Πράγμα που δεν έγινε.
Πέρασα ένα μεγάλο διάστημα μόνος,μη μπορώντας να πετάξω αλλού.
Δεν θα λεγα ότι έκανε και αυτή το ίδιο.
Μάθαινα ότι είχε γίνει μόνιμη θαμώνας ενός συγκεκριμένου ας το πω σκυλάδικο,για να βγάλω και το άχτι μου.
Αυτή η μελαγχολία μου,με πήγε πίσω σε πολλά θέματα.
Ώσπου έμαθα ότι παντρεύτηκε
Είδα φωτογραφίες από τον γάμο της ,στο σπίτι ενός κοινού μας φίλου.
Ήταν πράγματι κουκλαρα με το νυφικό.
Δεν θα λεγα το ίδιο και για τον γαμπρό,άσε που πρόσεξα κάτι στο βλέμμα της.
Έχω τέτοια διαίσθηση?
Πάντως χώρισε.
Δεν ξέρω που βρήκα την δύναμη και δεν συναντηθήκαμε,παρ όλο την προσπάθεια που έκανε.
Αντίθετα έκοψα και κάθε επαφή που θα με οδηγούσε σε αυτήν.
Ώσπου φτάσαμε στο σήμερα,όπου τυχαία την συνάντησα μπροστά απο τον πίνακα αναχωρήσεων.
Πιάνω με το βλέμμα μου ότι με έχει δει και αυτή,αλλά αποφεύγει να μου μιλήσει.
Καριόλα,φωνάζω μέσα μου.
Φεύγω βιαστικά και με χαλασμένη διάθεση.
Δεν θαχαν περάσει 10 λεπτά και λαμβάνω ένα μήνυμα από άγνωστο σε μένα νούμερο.
´συγνωμη,που δεν σου μίλησα θα καρφωνόμουν στον φιλο μου.Του έχω πει για σένα.¨
Η απάντηση μου ήταν άμεση
´βρε ,άντε και …¨
Ο ήχος για νέο μήνυμα,χτύπησε ξανά.
´με αγαπάς ακόμα,ε ?¨
Δεν συνέχισα αυτή την ανταλλαγή μηνυμάτων.
Ο καθένας μας έχει πάρει -βρει τον δρόμο του.
Ο δρόμος δεν σε οδηγεί όμως πάντα εκεί που θες.