Πήγαινα Β δημοτικού.
Την λέγανε Isabela.
Όλη την ώρα του μαθήματος,την κοιτούσα στα μάτια.
Μια μέρα,που η δασκάλα ,μου άλλαξε θέση στη τάξη,έκανα φασαρία.
Δεν το δεχόμουν.
Εγώ μόνο με την Isabela,θα κάθομαι.
Αλλιώς δεν ξανάρχομαι στο σχολείο.
Η δασκάλα δεν με πήρε στα σοβαρά.
αλλά εγώ το εννοούσα.
Και έτσι από την επόμενη μέρα έφευγα από το σπίτι κανονικά,
αλλά δεν πήγαινα στο σχολείο.
Ξέρετε εκείνα τα χρόνια,δεν μας πηγαίνανε οι γιαγιάδες,στο σχολείο.
Τα καταφέρναμε και μόνοι μας.
Δεν είχαμε δε και τίποτα να φοβηθούμε.
Ούτε αμάξια πολλά υπήρχανε,ούτε κακοί.
Τα σπίτια ήταν ακόμα με την πόρτα ανοιχτή.
Η δασκάλα,μετά από δυο-τρεις μέρες,ήρθε στο σπίτι για να δει τι έχω.
-που είναι ο Γιαννάκης?
-έχει μάθημα δεν σχόλασε ακόμα.
-μα,από το σχολείο έρχομαι δεν φάνηκε ούτε χθες ούτε σήμερα.
Η μάνα μου έβαλε τα κλάματα.
Το παιδί μου,το παιδί μου.
Σε λίγο ολη η αστυνομία της πόλης με έψαχνε.
Οι γείτονες από κοντά.
Ψάχνανε όλα τα πιθανά μου στέκια.
τίποτα.
Το μάθε και η Isabela.
Δεν έκλαψε καθόλου.
Κατάλαβε αμέσως που θα με βρει.
Ηταν σίγουρη για αυτό.
Της είχα μιλήσει τόσες και τόσες φορές για αυτόν.
Σαν αυτόν θα γινόμουν ,όταν μεγαλώσω.
Δεν είπε σε κανέναν που πάει.
Απλά άρχισε να τρέχει.
Για να μου πει τα μαντάτα.
Την είδα πρώτος ,να φτάνει προς τα μένα.
Τα έχασα.
Με φτάνει,με αγκαλιάζει.
-σε ψάχνουνε.
-δεν γυρνάω πίσω.Μόνο μαζί σου θα κάθομαι.
Την επόμενη μέρα στο σχολείο ,με βάλανε να ξανακατσω δίπλα στην Isabela μου.
αλλά το όνειρο μου,δεν άντεξε στην έκθεση της μέρας.
Ξαφνικά αρρώστησε,και δεν ξαναφάνηκε.
Κανένας δεν μου είπε ποτέ κάτι για αυτήν.
Αυτόν που υπεραγαπούσα και ήθελα να του μοιάσω
όταν ήμουν παιδί,ήτανε ο μετέπειτα τερματοφύλακας της ΑΕΚ,
Λάκης Στεργιουδας.
Σε ολες τις τάξεις του δημοτικού,έπαιζα τερματοφύλακας,
αλλά η αδυναμία μου στον στίβο,υπερίσχυσε,
και έγινα αθλητής των 400 μ.
Αλλά έστω και στα 39 μου ξανάρχισα να παίζω τερματοφύλακας.
Ηθελα να γίνω αυτό που ήθελα από παιδί.
Η φωτογραφία είναι του 1968.
Ο Zouri είναι στην 2 σειρά,3 από αριστερά.
η Isabela είναι στην πρώτη γραμμή 4 από αριστερά.( έχω βάλει ένα μικρο κόκκινο σημάδι)
Ναι ο Λάκης μας χάρισε τόσες χαρές τότε στα μέσα του ’70, κι ο Θωμάς ο Μαύρος κι ο Μίμης Παπαιωάννου….ΑΕΚ και ξερό ψωμί.
Ααα ναι…μιλάω για μπάλλα γιατί έχω βουρκώσει με την ιστορία.
Πολύ ωραίο post… Μα τι να έπαθε η Ισαβέλλα;;; Στεναχωρήθηκα τώρα…
Πλακώσαμε οι ΑΕΚτζήδες εδώ? Ωραίο post Ζούρι, με συγκίνησες αλήθεια. Ένα έχω να σου πω και θα καταλάβεις πολλά. Ο θείος μου ήταν τερματοφύλακας στην ΑΕΚ και για ένα διάστημα αναπληρωματικός του Στεργιούδα. Δυστυχώς τον χάσαμε νωρίς στα 50 του πρίν από 3 χρόνια.
Ο Zouriς και αγωνιστικός και ρομαντικός την ίδια μέρα! Αλλά ξέχασα, οι πιο έντονοι έρωτες έχουν ζήσει πάνω στα οδοφράγματα!
Zourάκο, πολύ μικρή μάς την έβαλες τη φωτό. Μπορείς να την βάλεις πιο μεγάλη; Μπορεί να ξέρουμε κι’άλλα παιδάκια. Εσένα πάντως, από μακριά σε γνωρίζουμε!
Και δώσε και κάτι παραπάνω από στοιχεία… ποιό σχολείο κλπ.
Καλή σου μέρα
Καλημέρα Ζούρι μου, τι γλυκό πόστ ήταν αυτό…μπράβο μπράβο..Με συγκίνησες…Αλλά τι έπαθε η κοπελιά και δεν ξαναφάνηκε στο σχολείο? Τι συνέβει? Όσο για την ΑΕΚ είναι και αυτή μια μεγάλη αγάπη…. Τελικά είμαστε περισσότεροι από όσο νόμιζα!!!! 🙂
Φιλοι,
ξεκιναω με το οτι εγω ειμαι ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ.
Λύσιππος@συν και αλλους παιχτες του πανιωνιου.Ιντζογλου,Δεδες κλπ.
Chrisa -julia@δεν εμαθα ποτε τι εγινε η κοπελα.Ειχε αρωστησει.Μετα απο 25 χρονια,πηγα μηπως βρω καμια ακρη,αλλα δεν τα καραφερα.
σεξ+πυρ@καθε σχολιο σου ειναι γεματο φωτια.
phivos@δεν τα καταφερνω να μεγαλωσω την φωτο Προσπαθησα.Εφυγε και απο το γραφειο η mmg,που με βοηθουσε σε αυτα.Βλεπεις mmg,οτι σε χρειαζομαι?
Το σχολειο ειναι στον Πολυγυρο Χαλκιδικης.Εκατσα ενα χρονο εκει,οταν ημουν στην Β Δημοτικου.
ΕΕΕΕΕ,Παρασκευη σημερα.
Πολύ καλό, αλλά…
η Ισαβέλλα μετά τα 25 της άρχισε να κρύβει τα χρόνια της. Σήμερα εσύ την παρουσιάζεις συνομήλική σου ενώ αυτή δηλώνει 10 χρόνια μικρότερη.
Αυτό σηκώνει μήνυση,
Γλυκύτατο ποστάκι…..
Παρα πολυ καλο ποστ.
ΥΓ: μπραβο φιλτατε zouri.
ζερο.
Γειά σου Ζούρι, μερακλή!
edo eimai agapi mou! den efiga pote! imoun panta edo! esy pou xathikes vre atimouli?
ε,η δικια μου isabela,eixe ena l.
Ti παχυνε τωρα ή εγινε θεσσαλονικια με 2 l?
όμορφο και λίγο σκοτεινό οπως ορίζει η φύση του έρωτα
ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΕΙΧΑ ΕΝΑΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΕΡΩΤΑ ΤΟΝ Δ.Κ.ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΜΑΖΙ ΧΟΡΩΔΙΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΚΑΘΟΜΣΤΝ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΔΙΠΛΑ…ΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕΣ ΤΩΡΑ…S.M
(Ζοuri, πολύ ωραίο το ποστ. Αν θεωρείς ότι κανιβαλίζω, μην το δημοσιεύσεις)
Eγώ μεγάλωσα στη Νότια Αφρική και είχα χάσει επαφές με τον παιδικό μου έρωτα, την ξανθιά γαλανομάτα Σαρλίζ. Πριν από λίγες μέρες, χάζευα στην TV ένα διαφημιστικό του οίκου Dior, για το άρωμα J’ Adore. Τότε θυμήθηκα, τότε κατάλαβα, τότε αναζήτησα τις παλιές φωτoγραφίες στο πατάρι με τα σεμεδάκια της γιαγιάς. Ιδού, εμείς 30 χρόνια πριν σε τρυφερό ενσταντανέ
ΥΓ. Σαρλίζ, αν διαβάζεις στείλε μήνυμα, θέλω να σε καλέσω στο reunion!
…orea istoria