Η επιστροφή της Όλγας.

Λίγοι ξέραν το πραγματικό της όνομα,παρόλο που ήταν κοντά  5 χρόνια στην Ελλάδα.
Ο Χρήστος ήταν ένας από αυτούς.
Πλησίαζαν τον 1 χρόνο που ήταν συνεχώς μαζί.
Ποτέ δεν άκουσε όμως το σ αγαπώ από το στόμα του.
Αυτή ήταν κουμπωμενη,φοβόταν ότι ήταν κάποιος χωρίς αισθήματα.
Δούλευε σε ένα cafe στην Τερψιθεα.
Το τελευταίο δίμηνο όμως δεν είχε πληρωθεί.
Ζούσε με τα φιλοδωρήματα που έπαιρνε.Δεν αντιδρούσε πολύ γιατί της κολλούσε τα ένσημα,πράγμα που για αυτή ήταν απαραίτητο για την άδεια διαμονή της.
Μια Κυριακή που είχαν γυρίσει από μια παραλιακή ταβέρνα με τον Χρήστο,και ήταν σε χαλαρούς ρυθμούς,του είπε το πρόβλημα της.
Αυτός χωρίς να περάσει χρόνος,της είπε ότι αν ήθελε χρήματα,να της σύστηνε κάποιους φίλους του.
Δεν ήξερε πως είναι να δέχεσαι μια μεγάλη μαχαιριά στην καρδιά,αλλά εκείνη την στιγμή αυτή είχε δεχτεί κάτι χειρότερο.
Έφυγε αμέσως από το σπίτι του.
Χάθηκε από όλους.
Αγνωστο μετά από πόσο διάστημα,είχε βρεθεί στο αεροπλάνο για την επιστροφή στην πατρίδα της.
Τώρα έχει 2 βαλίτσες γεμάτες πράγματα και μια άδεια καρδιά.
Τότε στα 23 της είχε ένα άδειο σακίδιο,αλλά γέμιζε 2 βαλίτσες με  όνειρα και εικόνες.
Κανείς δεν μπορούσε σε αυτή την ηλικία να της τα πάρει.
5 χρόνια μετά βρέθηκε κάποιος και ίσως μετά κάποιος άλλος,και μετά και μετά.
Το ταξίδι ήταν φανταστικό,ο ταξιδιώτης ομως αιμορραγεί.