Βρέθηκα για δεύτερη φορά στην Οδησσό.
Ήθελα να διαπιστώσω αν ο αρχικός μου ενθουσιασμός, ήταν κάτι εφήμερο και βιαστικό ή ήταν κάτι πιο βαθύ.
Δεν δυσκολεύτηκα και πολύ για να μπορώ να δηλώσω υπεύθυνα,ότι η Οδησσός είναι η πόλη των ονείρων μου.
Περπατώντας στους πανέμορφους δρόμους της,αισθανόμουνα ότι έχω ζήσει εδώ,ότι έχω ξαναπατήσει σε αυτά τα μέρη.
Στεκόμουν και προσπαθούσα να φανταστώ τον εαυτό μου σε παρελθόντα χρόνο και να θυμηθώ σκηνές μου,μπλεγμένες με αυτό τον τόπο.
Η ομορφιά της πόλης είναι παντου.
Ακόμα και εκεί που δεν έχει φωτογραφικό πλάνο.
Ακόμα και στα σημεία της,που δεν θέλει να φωτίσει.
δεν ξέχασα να βαλω φωτογραφία της πολυφωτογραφημενης όπερας της πόλης.
Δείτε εδώ αν θέλετε το πρώτο μέρος που έγραψα για την πόλη.
www.zouri.gr 
Παρόλη την αγάπη σου για την Οδησσό, την οποία συμμερίζομαι, ας μην ξεχνάμε και τις σκοτεινές πλευρές της πόλης όπως το ψηλότερο ποσοστό οροθετικών στην Ευρώπη. Α, και για να μην το ξεχάσω. Το «ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ» δεν είναι Café. Σουβλατζίδικο είναι. Και το προσωπικό που δουλεύει εκεί μόνο ελληνικά δεν μιλούσε!
δεν ξερω για το ποσοστο των ορεθετικων που αναφερεσαι ,αλλα δεν καταλαβαινω γιατι να επηρεασει αυτο την ομορφια μιας πολης ?.Το Ελληνικο της φωτογραφιας που ανεβασα ηταν το καφε του ομώνυμου σουβλατζιδικου .Το προσωπικο ειναι Ουκρανοι και δεν γνωριζουν Ελληνικα ,αλλα οι ιδιοκτητες ειναι Ελληνες και παντα καποιος βρισκεται εκει ,οποτε μπορεις να μιλησεις και να σε εξυπηρετησουν