Τα πόδια σου-P.Neruda.

Όταν δε μπορώ να κοιτάξω το πρόσωπό σου
κοιτάζω τα πόδια σου.

Τα πόδια σου από κόκκαλο κυρτωμένο,
τα μικρά σκληρά σου πόδια.
Ξέρω πως σε αντέχουν,
και το γλυκό σου βάρος
πάνω τους σηκώνεται.

Η μέση και τα στήθη σου,
η διπλασιασμένη πορφύρα
απ’ τις θηλές σου,
η θήκη των ματιών μου
που μόλις έχουνε πετάξει
το στενό σου στόμα από φρούτα,
η κόκκινη κόμη σου,
μικρέ δικέ μου πύργε.

Αλλά δεν αγαπώ τα πόδια σου
παρά γιατί προχώρησαν
πάνω στη γη και πάνω
στον άνεμο και πάνω στο νερό,
μέχρι που με συνάντησαν.

Το αντεγραψα απο εδω