Βαρσοβία.

Μια πόλη που καταστράφηκε ολοσχερώς στον 2 παγκόσμιο πόλεμο,και ξαναχτίστηκε το 1952,έχοντας κατά νου να της δώσουν το ίδιο χρώμα.

Μεγάλοι λεωφόροι,διασχίζουν την πόλη.

Είναι μια συμπαθητική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.

Μια απόλυτη ησυχία ,βασιλεύει παντού.

Λες ,μπα δεν μένουν κάτοικοι εδώ.

Νέα εμπορικά κέντρα,έρχονται να καλύψουν την καταναλωτική μανία των Πολωνών.

Συναντάς πολλές και μεγάλες εκκλησίες.

Σε κάποιες από αυτές η μεγάλη φωτογραφία του προηγούμενου πάπα,του Ιωάννη-Παυλου,μας θυμίζει ότι ο Καθολικισμός,είναι σε μεγάλη έξαρση,σε αυτή την χώρα.

Μεγάλα και ωραία ξενοδοχεία ,σε βοηθάνε τουλάχιστον,να έχεις μια ωραία διαμονή.

Έμεινα στο Sheraton,και ήταν πολύ ωραίο.

Το πρωινό του ,είχε τα πάντα, ακόμα και καπνιστό σολομό.

Οι Πολωνέζες στη μεγάλη πλειοψηφία τους,είναι κούκλες.

Άνετα πιάνεις την κουβέντα μαζί τους,στα πολλά καφέ της πολης.Σε πολλά από αυτά ιδίως στο κέντρο,θα δεις να έχουν και ασύρματο ίντερνετ.

Υπάρχουν πολλές κατοικίες,με εκατοντάδες διαμερίσματα.

Μου έκανε εντύπωση,ότι δεν είχε και τα αντίστοιχα κουδούνια,για τόσα πολλά διαμερισματα.

Το έψαξα λίγο και είδα ότι απλά πατάς το νούμερο του διαμερίσματος.

Είναι ψηφιακά τα κουδούνια.

Σε αρκετα σημεια της πολης,υπαρχουν φωτογραφιες πως ηταν εκεινο το σημειο πριν και μετα τον βομβαρδισμο.

Ο Vistula ποταμος,κοβει την πολη στα δυο.Δεν εχει ομως αναπτυχθει η πολη στις οχθες του. Νομιζεις οτι δεν του δινουν και πολυ σημασια.

Η πόλη δεν σε κερδίζει,αλλά δεν σε διώχνει κιολας.

Σε κρατάει στην αναμονή,για να της δώσεις λίγο χρόνο και να σε εντυπωσιασει.

Αυτη η ηρεμία της όμως,με έκανε να βαρεθω.